d_b

Apokalips filminden bir pasaj. Çok hoşuma gitti. Evrensel yargılara varabilirim her an Ve insan yalnız kalmıştı. Hüznün derinliklerinde yüzüyordu. Ve etrafındaki tüm hayvanlar ona yaklaştı ve şöyle dediler: "seni bu kadar üzgün görmek istemiyoruz....ne dilersen dile senin için gerçekleştirelim" insan dedi ki: "daha iyi görmek istiyorum" akbaba cevapladı: "görüşüm senin olsun" insan dedi ki: "daha güçlü olmak istiyorum" jaguar cevapladı: "benim kadar güçlü olacaksın" sonra insan dedi ki: "yeryüzünün sırlarını öğrenmek istiyorum" yılan cevapladı: "hepsini sana göstereceğim" böylece tüm o hayvanlarla birlikte gitti. Ve insan, onların verebileceği her şeyi aldıktan sonra gitti . Sonra baykuş diğer hayvanlara dedi ki: "artık insan daha çok şey biliyor ve daha fazla şey yapabilir...birden korkmaya başladım" geyik dedi ki: "insan ne istiyorsa aldı, artık üzüntüsü bitecek" ama baykuş cevapladı: "hayı...

Bir şehir baskını bir iltica belki gasgsterleşmek biraz, belki bir gecenin ortasında iyice kararmış sokaklarda atılmış tetikçisi meçhul ardı ardına kurşun sesleri. İsmet özel şiirleri gibi yaşamak istedim hep. Keskin, en iyi darbelere sahip ve en iyi darbelere gebe. Hamleleri karanlıkta parlayan zihni okşayan ve kendine has bir musikisi olan. Ama hiç anlaşılmayan ve her anladığın şeyde yerli yersiz düğümler atan beyninde boşluk yaratan , boşlukları birbirine iliştiren, bağlayan.. Tanımlanamayan yeryüzü nesneleri, anlamını bilmediğin kelimeler ve o uçuşan poşet. Hiç bir şey anlatamamak çoğu zaman sorundur. Hiç bir şey kanıtlamayan teorilerle dolu her saat. İnsan söylediklerinden ...unuttum gitti. Gittim unuttu. Unutsun beni rahat eder. Ben onu unuttum rahat ettim. Birden bire gittim. Hep birde kaldım. Meğer hiç oynamamışım.yerimden yani. Oynamadan yerimden, parmaklarımı oynatarak bir diyalog. Aslında bir monolog. Dijitalin derin sularında annesi analog bir diyalog. Yemek yiyodum. Afiy...