Biri bana hep diğerini hatırlatıyor

7.
Adını "bir gün fazla yaşamak" koyduk.
Ey merak, ey zafer haykırışı, oğlum!
Ellerin ve doğurtucu erkin başdöndüren macerası!
Ey toprağın ve rahmin tükenmez hünerleri*
Güz ki ancak hainin yüreğini soğutur
bir korkağı mahzun kılar kırlangıç sürüleri
sabırla, kin tutarak
gülen günlere ulaşan sesleri bulduk
adına "yaşamak" diyoruz
"düşmana inat bir gün fazla yaşamak!"

Muş'ta bir güz için prelüdler, İsmet Özel

Yeterince görüldü. Bütün kılıklara girdi gizli görüntü.
Yeterince duyuldu. Kentin uğultuları, akşamleyin ve güneşte, ve her zaman.
Yeterince yaşandı. Yaşamın durakları.
-Ey Uğultular ve Gizli Görüntüler!
Yola çıkış, yeni sevgi ve yeni görüntüler içinde.

Yola çıkış, Arthur Rimbaud


Bu iki şiirden hangisini okursam okuyayım bir diğeri anında zihnime düşüyor. Fonetik bir durum olabilir yahut noktalamayla, ünlemlerle alakalı bir çağrışım.
Nasıl olduğunun önemi yok; bu düşüşleri seviyorum.