Günün getirdikleri

Hım. Şu an bu satır-ları windows live’ın writer tool u üzerinden yazıyorum. ilk defa kullandığım bu alet beni hiç heyecanlandırmıyor. sadece logon olmaktan imtina ettiğim içün ve bu alet de bu işi benim yerime yaptığı içün tercihimi böyle kullandım. Hele bi yayınlıyım bakim nasıl çıkıcak.

o lala! hakketen yaptı yahu :) madem bu işi becerdi. o halde size bel ağrımdan bahsedebilirim sevgili dostlar.

Her hafta sonu olduğu gibi kabile* yine bizim topraklardaydı. Her hafta sonu olduğu gibi bu haftasonunu da bizde geçirdiler. Gitmelerine yakın kabilenin genç üyeleriyle bir oyuna tutuşmuştuk. Bu oyun özetle genç üyeleri, yetişkin yaşamına hazırlamak üzere, çeşitli avlanma, avını yakalama ve onu alt etme tekniklerinin hafif dozda şiddet içerecek şekilde temsili olarak icra etmek şeklinde tanımlanabilir.

Kabilenin genç üyeleri beni bir av sandıkları halde üzerime çullandılar. Hasmınca yakalanan bir av nasıl davranması gerekiyorsa ben de öyle yaptım. Can havliyle karşı koydum onlara, tüm gücümü toplayarak hepsi üzerimdeyken spartaküs misali ayağa kalkmaya çalıştım. Ancak, hasımlarımı biraz küçümsemişim. Her ne kadar henüz yetişkin olmasalar bile, kantara çıktıklarında yekün beni geçiyor anladığım kadarıyla. Eskilerden olduğum izlenimini yıkmamak üzere, bu ağırlığa aldırmaksızın onları kaldırmayı başardım en azından iki saniye falan. Sonra tabi yere çökmek zorunda kaldım. Yere çökerken biraz sert çökmüşüm anlaşılan yere serildiğimde hasımlarım da etrafa saçıldılar, ki ben de dolaylı yoldan emelime ulaşmıştım. Tabi kaderin garip cilvesiyle kazandığım bu zaferin bedeli ağır oldu. Bunu 24 saat sonra anladım. Hafiften başlayan belimdeki basınç, pazar günü boyunca ve halen artarak devam etti ve maalesef rahatsız edici boyutlara ulaştı.

He unutmadan üzerine bir de musluk tamir ettim :)

*kabile:sevgili ablalarım ve onların sürüyle çocuğu, ben onlara kısaca kabile diyorum